Vrijwilligers King Arthur Groep halen er meer uit dan ze van tevoren hadden gedacht

Als ik thuis was gebleven, had ik nooit zo goed Nederlands leren spreken'

Al bij de voordeur van ‘t Spintje aan de Naarderstraat hangt een oproep voor vrijwilligers. Zo hard zijn ze op zoek naar hulp. Van chauffeurs die de mensen willen ophalen en brengen, tot iemand die even wil helpen met puzzelen, wandelen of een fotoboek wil maken. Iedere ondersteuning is welkom.  

Inam Toma is al vijf jaar actief als vrijwilliger bij King Arthur. De King Arthur Groep staat voor kleinschalige zorg voor mensen met dementie. Toma begon bij de locatie Ridderspoor op de Koninginneweg toen ze nauwelijks Nederlands sprak. Nu is ze drie dagen per week te vinden bij het ontmoetingscentrum in ‘t Spintje, om de hoek aan de Naarderstraat, en kan ze prima converseren in het Nederlands. “Toen ik begon, kon ik de Nederlandse taal niet goed. Ik kom uit Irak en kreeg wel Nederlandse les op school, maar daar leerde ik niet snel genoeg. En verder zat ik thuis. Toen ben ik vrijwilligerswerk gaan doen. De mensen hier hebben me geholpen met de taal en hier kan ik me ook nuttig maken.” Volgens Gerda Lansink, activiteitenbegeleider, is Toma een onmisbare kracht geworden bij ‘t Spintje. “Als ze er niet is, dan redden we het gewoon niet.” 

‘t Spintje is een van de onderkomens van King Arthur Groep. Zo ongeveer sinds corona uitbrak, ruim twee jaar geleden, konden de mensen van de dagbesteding die eerst bij Ridderspoor kwamen, terecht in dit pand. Lansink legt uit: “We zaten met het ontmoetingscentrum bij Ridderspoor in. Dat werd te druk. Bij Ridderspoor wonen mensen met dementie permanent. De mensen daar zijn wat verder in het proces van dementie. En toen corona uitbrak, kon het helemaal niet meer. Dus zijn we versneld op zoek gegaan naar een nieuwe locatie en dat werd dit: ‘t Spintje. Op loopafstand van Ridderspoor. Dit is nu ons ontmoetingscentrum. Hier hebben we de dagbesteding voor mensen met dementie die nog gewoon thuis wonen. Sommigen komen een dag, anderen drie dagen in de week. We eten hier tussen de middag ook warme verse maaltijden.” 

Het is een soort familie van me geworden

Tijdens corona mochten vrijwilligers soms niet naar het ontmoetingscentrum komen. “Vier maanden ben ik niet geweest”, vertelt Toma. “Ik miste het enorm. Het is een soort familie van me geworden. Zowel de groep deelnemers als de mensen met wie ik hier werk. Ik ben begonnen met koffie en thee inschenken voor de mensen. En intussen met de mensen praten en leren. Eerst was het niet meer dan ja en nee. In het begin begreep ik niet veel. Gerda heeft me veel geleerd, woordje voor woordje. Toen ben ik ook gaan koken, wandelen, helpen met spelletjes. Eigenlijk doe ik nu alles. Als ik ergens bij kan helpen, dan doe ik dat.” 

Toma vervolgt: “Als ik thuis was gebleven, had ik nooit zo goed Nederlands leren spreken en begrijpen. Ik kan nu overal naartoe, met vriendinnen praten, naar de supermarkt.” 

Hobby

Ook Edward Claushuis is zeer actief als vrijwilliger bij King Arthur en wordt evenzeer gewaardeerd. Hij kwam zeven maanden geleden binnen als chauffeur, maar werkt nu voornamelijk op de dagbesteding op locatie Ridderspoor. “Wegens omstandigheden zeiden mensen tegen mij: ‘ga maar even niet werken’. Maar nadat ik drie weken thuis zat, was ik er wel achter dat dat niets voor mij was. Ik heb me ingeschreven als vrijwilliger voor chauffeur. Gerda belde me vanuit de King Arthur Groep voor een gesprek. Ik ben die groep gaan googelen en zag dat ze zorgen voor mensen met dementie. Omdat mijn moeder zes jaar geleden met dementie is opgenomen, dacht ik: ‘dat is geen toeval’. Tijdens het gesprek vroeg Gerda me of ik ook hobby’s heb. Nou, koken is mijn hobby. Haar mond viel open van verbazing en ze liet me de keuken zien. Toen ben ik bij ‘t Spintje naast chauffeuren ook gaan koken, tussen de middag.” 

(tekst gaat verder na de foto)

Edward Claushuis © Foto Miché / Bastiaan Miché

Eerst was Claushuis dus actief bij ‘t Spintje: hij haalde de mensen op, ging koffie met ze drinken, inkopen doen en koken. Na de lunch nog even een dagactiviteit, een spelletje of een wandeling en dan de mensen weer naar huis brengen. “Nu doe ik hier op Ridderspoor de dagbesteding en kook ik het diner. Na het ontbijt gaan we iets leuks doen: verven, een boekje lezen of koffiedrinken. Dan lunchen en even gezellig kletsen, in het zonnetje zitten of wat ze willen. En dan ga ik de keuken in en maak ik het avondeten.”  

‘Het is leuk om behulpzaam te kunnen zijn en hun een mooie dag te kunnen geven’

Inmiddels is Claushuis heel wat uren per week bezig. “Ja, maar dit geeft me ontspanning. Ik heb hier de ruimte gekregen en daar ben ik dankbaar voor. Ik probeer er wat leuks van te maken. Voor mezelf, maar ook voor anderen. Ik geniet enorm van de bewoners, het zijn echt allemaal schatten, met ieder z’n eigen dingetjes. Het is leuk om behulpzaam te kunnen zijn en hun een mooie dag te kunnen geven. In welke vorm dan ook.”  

“In hun heldere momenten zijn de mensen hartstikke scherp, dus probeer ik ook assertief naar hen te zijn en ze niet te betuttelen. Dat waarderen ze”, vertelt Claushuis. “Ze zitten er niet op te wachten om betutteld te worden en daar worden ze ook niet gelukkig van. Ze worden juist vrolijk als je lol met ze maakt. En dan krijg je het ook terug. Ik krijg energie van ze als ze vrolijk zijn en in hun wereldje zitten. Ik probeer de momenten wel te pakken. Ook al zijn ze vaak kort. De situaties die je hier meemaakt, zijn niet alledaags. Geen dag is hetzelfde. Ik haal er heel veel plezier uit en de mensen hebben ook heel veel plezier.”  

Iets voor u?

Heeft u interesse in vrijwilligerswerk bij King Arthur? Meer weten of aanmelden kan via www.versavrijwilligerscentrale.nl. Ook voor andere leuke en nuttige vrijwilligersvacatures.   

auteur: Laura Calis

Dit interview heeft in december op de Gooi en Eembode online gestaan.

Met dank aan de Gooi en Eembode mogen dit interview ook op ons platform plaatsen.