“Verrassend wat je ervoor terug krijgt!”

Lucy de Vries is een knappe, kleurrijke en vrolijke dame uit Hilversum, die getrouwd is en een dochter heeft van 25 jaren jong en ook eigenaar is van een hondje. Oorspronkelijk komt Lucy uit Rotterdam en is daarbij een trouwe Feyenoord fan. Haar hele schoonfamilie is voor Ajax dus een beetje tegengas is goed, lacht ze me toe.

Lucy heeft ruim 30 jaar in de IT-wereld gewerkt, een pittige wereld waar ambitie en ego hoog in het vaandel staan. In deze IT-periode had ze een tussenpose en heeft Lucy zo’n 6 jaar gewerkt als docent Beeldende Kunst en Vormgeving op een middelbare school in de Bijlmer en dat deed ze met veel plezier. Met pretoogjes vertelt ze over deze school, die 2 jaar brugklas hanteerde waardoor VMBO-Basis en Vwo-leerlingen samen in de klas zaten. Dat was gedifferentieerd lesgeven. Lucy wilde meer dan alleen ‘een uurtje creatief zijn’, dus ook echt leren. Bijvoorbeeld over je fijne motoriek ontwikkelen, over culturen en achtergronden, de maatschappelijke waarden van kunst & cultuur. Ook gesprekken over hoe je eruit ziet, welke keuzes maak je, hoe kijk je naar de wereld? Dan kom je de verschillende niveaus van communiceren tegen. Het mentorschap vond Lucy het leukst, dan leer je de leerlingen kennen en volg je hen de twee brugklasjaren lang. “Maar ja, bij 1 of 2 uur lesgeven, ruim je samen op en de volgende 30 leerlingen komen de klas, soms met veel bombarie erbij, alweer binnen en dat gaat de hele dag en week door. Daar had ik het geduld op een gegeven moment niet meer voor.”

Het mooie van deze school was wel, dat leerlingen werden beoordeeld naar niveau. Er werd gekeken naar het niveau van de leerling en als die het goed had gedaan dan was het Voldoende. Had diegene het beter gedaan, dan een Goed. Zo werd er dus niet met cijfers gewerkt maar met waarderingen. Het sociale gedrag werd eveneens besproken, hoe ga je met je medeleerlingen om en met de docenten? Dat is super, dat systeem past heel erg bij Lucy. Iemand vroeg eens aan Lucy: “Met hoeveel bruine kinderen werk je nu?”, waarop Lucy goudeerlijk antwoordde: “Geen idee, ik werk met leerlingen”.

Na die onderwijsjaren ging Lucy terug naar de IT-wereld, dat ze een paar jaar volhield. Wat volgde was een periode in de ziektewet, dat duurde een tijdje tot het begon te kriebelen. Ze wilde iets gaan doen, verantwoordelijkheid dragen, onder de mensen zijn en iets toevoegen; een vorm van zingeving voelen. Lucy had zich al ingeschreven bij de Vrijwilligerscentrale en zag daar enkele leuke vacatures waarop zij reageerde. Maar de gewenste betrokkenheid en de uitgebreide voorbereiding daarbij was simpelweg net iets teveel verantwoordelijkheid. De Nieuwsbrief van de Vrijwilligerscentrale Hilversum bracht daar verandering in; een oproep voor hulp bij de VC zelf. Graag dacht Lucy!

Zo kwam ze terecht bij de Vrijwilligerscentrale Hilversum achter de laptop, ondersteuning bij het registreren, mailen, schema’s en grafieken maken en veel in Excel werken. Lucy wil graag het idee hebben dat ze het kan en dit kan ze uiteraard goed. Na een prettige kennismaking met Nicole is ze alweer een half jaar ‘in dienst’. Voor haar is het werk overzichtelijk, klein kantoor, geen druk wat heel fijn is, en het klikt met Nicole, heel relaxed en schept plezier. Laatst was er een teamoverleg met alle VC’s van Versa en voor een onderdeel was Lucy daarbij, omdat zij een registratieonderdeel had aangepast. Waarop VC-collega Tanya zei: “Ik wil ook een Lucy!” Dat is het leukste van vrijwilligerswerk vertelt Lucy, dat je zo wordt gewaardeerd. “Ik bloeide er helemaal van op en fietste fluitend naar huis!”

Na al die jaren in de IT-wereld op hoog niveau en onder hoge druk te hebben gewerkt is wat je doet vanzelfsprekend geworden. Hoe anders voelt die oprechte waardering die ze nu ontvangt. En dat ze iets toevoegt aan het werk van de anderen. “Dat is wat vrijwilligerswerk bij je doet”, vervolgt Lucy, “dan verandert er iets bij je. Je neemt een stap naar vrijwillige inzet en daarmee vind je de ander belangrijk, soms belangrijker dan jezelf. En als je ziet wat jouw inzet bij een ander doet, dat is oprechte waardering. Verrassend wat je ervoor terug krijgt! Het is een cliché ‘geven is leuker dan krijgen’ maar echt waar. Met geven maak je immers verbinding met de ander, bij krijgen ligt de focus op wat je krijgt en minder op wie dat geeft.”

Bezige bij Lucy heeft naast haar vrijwillige inzet, haar gezin en huishouden ook een aantal hobby’s: ze is graag creatief met naaien, kantklossen, breien, en boetseert ze met liefde. In de toekomst wil ze een soort kast voor thuis gaan maken. Al eerder heeft ze een kapstok en bijzettafeltjes gemaakt, een volgende keer wordt dat dus een serieus meubelstuk. Daarnaast houdt ze van lezen, fietsen, wandelen met de hond en gaat ze regelmatig naar het Filmtheater in Hilversum. Gelukkig heeft ze een Cineville-pas, waardoor ze vaak in het Filmtheater te vinden is. “Met zo’n pas ga je vaker en zie je werkelijk parels van films.”

Elke maandagmorgen werkt Lucy de Vries bij de Vrijwilliger Vrijwilligerscentrale Hilversum.

Bedankt Lucy voor je verhaal!