Ruilen hoeft niet, je mag ook gewoon iets meenemen

Elze van de Wijngaart (67) runt als vrijwilliger de ruilwinkel aan de Sportparklaan in Weesp. “Mensen mogen hier spullen brengen, ruilen, of alleen maar halen, dat maakt niet uit. Maar de ruilwinkel heeft ook een sociale functie, sommige mensen komen hier gewoon voor een gezellig praatje en een kopje koffie.”

“Met mensen omgaan is mijn lust en mijn leven,” vertelt Elze van de Wijngaart. Ze is het liefst altijd onder de mensen en daarvan is haar carrière het bewijs. Bijna twintig jaar stond ze achter de bar bij café de Natte Krant. Toen dat café de deuren sloot liet Elze zich omscholen en werd ze conducteur op de tram in Amsterdam. 

Maar Elzes leven verandert drastisch, wanneer ze vier jaar geleden door gezondheidsproblemen volledig arbeidsongeschikt wordt verklaard.

Ruilwinkel

“Door mijn ziekte zat ik ineens thuis. Een maatschappelijk werkster van Versa Welzijn kwam vaak bij me over de vloer en leerde me een beetje kennen. Zij wist dat ik het miste om mensen om me heen te hebben en vertelde me over het idee voor de ruilwinkel. Die moest nog helemaal opgezet worden en ze vroeg of ik wilde helpen en mee wilde denken. Nou, dat vond ik wel leuk.”

Aan de Sportparklaan 2 in Weesp, waar ook Jongerencentrum Trainspotting zit, vindt Versa Welzijn een geschikte ruimte voor de ruilwinkel. “Samen met mijn maatje Sjaak ben ik daar begonnen met schoonmaken en opknappen. Ik mocht mijn wensen uitspreken en zo werd er een pashokje en een barretje ingebouwd.” 

Ondertussen spreekt Elze haar netwerk aan en zijn er veel mensen die spullen – zoals kleding, huishoudelijke artikelen, schoenen, spelletjes en keukenspullen – bij de ruilwinkel brengen. In mei 2021 opent de ruilwinkel officieel de deuren.

Ruilen is niet verplicht

Elze is de drijvende kracht van de ruilwinkel. “Maar ik doe het niet alleen hoor! Ik heb veel vrijwilligers om me heen. Mensen die zijn aan komen waaien en zijn blijven hangen. In alle soorten en maten en van allemaal verschillende nationaliteiten, hartstikke gezellig.”

Samen met de andere vrijwilligers sorteert Elze de spullen die zijn ingebracht. “Wat netjes is wordt opgehangen en mooi uitgestald. We zijn ook vaak aan het schoonmaken en opruimen, er is altijd wel iets te doen. Maar we doen natuurlijk ook vaak met z’n allen een bakkie, dat hoort er ook bij.”

De ruilwinkel is elke maandag van 10.00 tot 13.00 uur, elke dinsdag van 13.00 tot 16.00 uur en elke laatste zaterdag van de maand van 12.00 tot 16.00 uur geopend. “Mensen kunnen hier spullen brengen, ruilen, of alleen maar iets meenemen, het mag allemaal. Ruilen is niet verplicht. We hebben wel een donatiepot. Daar kopen we de koffie van. En als we iets nodig hebben voor de winkel, zoals kleerhangers, dan komt dat ook uit die pot.”

Heel gemoedelijk

In de ruilwinkel is Elze helemaal op haar plek. “Ik hou van mensen om me heen en – als ik het over mezelf mag zeggen – ik kan ook goed met mensen omgaan. Dat is belangrijk in de ruilwinkel, want deze plek heeft ook een sociale functie. Mensen komen hier voor een kopje koffie en om even te kletsen. Dat is toch leuk? Ze zien het als een uitje. En dan helpen ze vaak ook even mee als er iets gedaan moet worden.”

Elze herinnert zich dat een van haar inmiddels vaste vrijwilligers in het begin erg met zichzelf in de knoop zat. “Ze zat niet goed in haar vel, was onzeker en wantrouwend naar andere mensen. Langzaamaan heb ik haar vertrouwen gewonnen en is ze uit haar schulp gekropen. Zo heeft ze haar zelfvertrouwen teruggevonden.” Ze glimlacht trots. 

“Ik laat haar nu met een gerust gevoel zelfstandig in de winkel aan de gang gaan. Het gaat zo goed met haar dat haar dochter laatst naar me toe kwam om te vertellen hoe blij ze daarmee is.” 

“Met de vrijwilligers en de klanten die hier in de ruilwinkel langskomen gaat het er heel gemoedelijk aan toe. Er is geen drempel. Als mensen hier eenmaal een keertje binnen zijn geweest en merken dat we allemaal aardig en leuk zijn, dan komen ze altijd weer terug.”

"Ik word er blij van"

De vrijwilligster meldt dat spullen voor de ruilwinkel welkom zijn. “Tijdens openingstijden mag je altijd spullen brengen. Maar geen babykleren, want dat loopt niet hier. En voor echt grote dingen zoals meubels of wandelwagens hebben we geen plek. Maar kleding, of spulletjes voor in huis willen we graag.”

Aan de twinkeling die in Elzes ogen verschijnt als ze over de ruilwinkel praat, is haar plezier en betrokkenheid af te lezen. “Als ik de blije koppies zie van mensen die de winkel bezoeken, of ik krijg een compliment van iemand die het een mooi initiatief vindt, dan krijg ik daar energie en een goed gevoel van. Ik vind het leuk om mensen blij te maken, daar word ik zelf blij van.”