“Altijd helpen, niet afwijzen maar op weg helpen”

Toen Laura Nieuwkoop stopte met werken was ze wel gestopt maar nog niet uitgewerkt. Laura is een bezige bij en wilde zich graag inzetten voor een organisatie die te maken had met dieren welzijn en zo kwam ze bij Dierenambulance Gooi- en Vechtstreek terecht. Inmiddels is Laura Nieuwkoop, een knappe vlotte dame, al 20 jaar vrijwilliger bij de Dierenambulance.

Laura begon als centralist in de meldkamer, een rol die haar op lijf is geschreven. Ze regelt, coördineert en bepaalt wat er moet gebeuren. Dit is vaak onder tijdsdruk en ook heftige emoties komen soms om de hoek kijken. Na 5 jaar als centralist te hebben gewerkt begon Laura aan de opleiding voor chauffeur bij de Dierenambulance. In die tijd was ook de vogelgriep en moest de bus gedesinfecteerd worden. Dat was een zware tijd, want je moest witte pakken aan, protocollen volgen voor ieders veiligheid, want je werkt met gewonde en dode dieren. “En ja, ik liet het heel schoon achter, wat best fysiek zwaar en veel poetswerk was, alles moest goed schoon, alle hokken, het materiaal en de bus zelf.” Uiteindelijk is ze gestopt met het chaufferen en als centralist gebleven. Laura geeft ook voorlichting op scholen, staat met de collectebus op braderieën en is zij een van de opleiders voor nieuwe centralisten. Hiermee is Laura multi inzetbaar en een gouden kracht dus voor de Dierenambulance.

In de tijd dat Laura op de bus zat samen met Irene, ook een vrijwilliger bij de Dierenambulance, hebben ze weleens de taken omgeruild; dan was de een centralist en de ander zat dan op de bus. Dat hebben ze 5 jaar zo gedaan. Dat was een hele leuke tijd vertelt Laura met een glimlach. Soms kwamen ze dan een gewonde zwaan tegen. “Die zwanen wegen wel 20 kilo en til je niet zo makkelijk op, weet wat ik dan deed? Die pak ik zo beet, (Laura staat op en spreid haar ene been) ik ga erop zitten, dan hebben ze geen praatjes meer”. En bracht ze de gewonde zwaan naar de vogelopvang. Elk gewond dier wil geholpen worden en zij voelen het als ze met respect worden behandeld. Laura werkt 1x 14 dagen op de dinsdag als centralist, regelmatig op de vrijdagavond en zaterdagmiddag en ze vult lege plekken in het rooster in. “Ik heb nooit geen zin. Als centralist met het bijbehorende computerwerk houdt je ook scherp.” Ook de mails van inwoners worden beantwoord. Is er een kat vermist? Dan geeft ze een reactie en vraag je om informatie en een foto, dat ze bij het dossier plakt. “Je mag geen fouten maken”. De Dierenambulance rijdt ook inwoners met zieke dieren naar de dierenarts, een service die ze al jaren geven.

De veelzijdigheid van het werk spreekt Laura zeer aan, geen dienst is hetzelfde. Vorige week was er een roofvogel tegen een raam aan gevlogen, die achter een duif aan zat. Hij had de duif te pakken maar was uit koers geraakt en tegen het raam aan geklapt. Er werd gebeld naar de Dierenambulance. Laura sprak met de inwoner die belde en reageerde; “waarschijnlijk is de roofvogel in shock en na 30 min vliegt de roofvogel vanzelf weg, zo niet leg er een kratje over heen en dan halen we hem op.” Laura vervolgt dat als er wordt gebeld, het altijd moet worden opgelost. Vorige week waren er ook 4 dode zwanen in een weiland. Dan moet er een wit pak aangetrokken worden i.v.m. vogelgriep. “Waarschijnlijk was het een vos want de zwanen bleken in stukken te liggen en dan zeg ik; ‘laat het liggen want de natuur lost het zelf op’”. Laura weet precies in welke maand er wat is. “In april is het vogeltjestijd, dan is het hectisch. Dat mensen hun bomen gaan kappen terwijl er nestjes in zitten of dat ze hun dak vernieuwen met nestjes onder de pannen”. Soms stoort het haar dat de mensen zich daar niet bewust van zijn. Mensen kunnen ook de Dierenambulance bellen als ze hun kat kwijt zijn, dat weten de mensen niet altijd. “Ik heb weleens een kat uit het water moeten halen, verschrikkelijk, die kat heeft dan zo’n doodsstrijd meegemaakt, echt heel erg!” Zo heeft Laura honderden verhalen over dieren in al die jaren als centralist en chauffeur. Wat is het lievelingsdier van Laura? “Toch wel zwanen of kleine katjes. Straks is het wilde kittens-tijd, die zijn soms niet te hanteren”, vervolgt ze. “Het beste is om de kittens en de wilde kat-moeder samen naar het asiel te brengen, zodat de kittens kunnen socialiseren en moederkat kan worden gesteriliseerd. En daarna de moeder terugbrengen naar de plek waar ze is gevonden.”

Laura kan de emoties voelen als de mensen die bellen het moeilijk hebben, dan pinkt ze soms zelf ook een traan weg. Laatst was er een zwanenpaar waarvan er 1 overleden was en 14 dagen later de andere, waarschijnlijk door liefdesverdriet. Dat was bij het Muiderslot en samen met Klaas en zijn bootje hebben ze de zwaan uit het water gehaald, heel triest was dat. Laura kent ook een situatie waarbij een klein zwaantje uit het nest werd gestoten, die zelf niet diep kon duiken en eten kon pakken. Het zwaantje zwom achter de zwanen familie aan en dan weet ze al dat die het niet zelf haalt. Die hebben ze toen opgehaald en naar de vogelopvang gebracht om aan te sterken. Dat zijn moeilijke situaties en kunnen emotioneel zijn. Maar bij meerkoeten zegt Laura, altijd handschoenen aan, want die bijten.

De Dierenambulance is actief in Gooi en Vechtreek dat een grote regio is, laatst moest er een vogeltje worden opgehaald bij Breukeleveen, dat is een eind! Met 1 chauffeur in de hele regio leg je behoorlijke afstanden af, het liefst zijn er twee chauffeurs per dag nodig, dat is het beste. Alle noodnummers heeft Laura binnen handbereik, die moet ze zo kunnen pakken, ook de landelijke dierenambulances. Laatste belde er een mevrouw uit Limburg, waarop Laura zegt “mevrouw u belt nu met het Gooi, maar ja dan zoek je toch het juiste nummer op voor die mevrouw”. Alle dierenklinieken, dierenartsen en politie en brandweer weet Laura in een oogwenk te pakken. “Altijd helpen, niet afwijzen maar op weg helpen”.

Als Laura met glimmende oogjes haar meldkamer thuis gaat uitstallen is haar halve eettafel bedekt met alles wat ze nodig heeft aan apparatuur, laptop en schrijfblokken. Inmiddels heeft ze een tiental schrijfblokken beschreven. “Eerst volkladden met aantekeningen en daarna netjes in de computer” zegt ze. Als centralist heb je de regie, “Ik zie wat er moet gebeuren en chauffeurs voeren het uit. Maar als chauffeur zie je de narigheid. Verwaarlozing van dieren, gewonde en dode dieren ophalen of een dier dat bij een dood persoon in huis ligt. Zo’n trouwe hond dat bij zijn dode baasje niet weg wil, dat is hartverscheurend".

Als Laura klaar achter haar uitgestalde bureau zit is de dinsdag helemaal voor de Dierenambulance. “Ik ontvang geen bezoek en doe ik ook geen boodschap, want stel je voor er wordt gebeld. Soms kan ik amper naar het toilet, zo druk kan het zijn.” Overal in haar huis zie je ook dieren op kussens, aan de muur, op het servies, als beeld op het balkon. Als haar mobiel overgaat hoor je een kukelende haan en bij een binnenkomende mail het geluid van een koe. “Ik ben een echt Diermens, liefde voor dieren is er altijd geweest”.

Met dank aan Laura Nieuwkoop, centralist bij stichting Dierenambulance Gooi- en Vechtstreek. Ben je nieuwsgierig geworden naar vrijwilligerswerk bij deze organisatie?

https://www.versavrijwilligerscentrale.nl/o/Stichting-Dierenambulance-Gooi-en-Vechtstreek