Mag ik even afrekenen?

Kees Osseweijer is mentor van Dirk. Als mentor behartig je de zorgbelangen van iemand die dat zelf niet (meer) kan. Hij doet dit als vrijwilliger vanuit Stichting Mentorschap Noordwest en Midden. Kees: ‘Een paar jaar geleden heb ik me als vrijwilliger hiervoor aangemeld en na de nodige opleiding en begeleiding door Mentorschap Noordwest en Midden werd Dirk mijn eerste cliënt.’ 

‘Dirk is 72 jaar oud en hij heeft een verstandelijke beperking. Vroeger was hij getrouwd, maar na het overlijden van zijn vrouw raakte hij in allerlei problemen verzeild en was er geen familie waar hij op terug kon vallen. Daarom heeft hij nu een mentor en dat ben ik. En ik moet je eerlijk zeggen: dat is soms best een uitdaging! We moesten echt aan elkaar wennen. Het karakter van Dirk geeft hem weinig ruimte voor flexibiliteit en dat botst dus wel eens met zijn buren en de verzorgers in de zorginstelling waar hij woont. Maar Dirk en ik weten inmiddels wat we aan elkaar hebben en het is nooit saai of voorspelbaar.’

‘Op verzoek van Dirk gingen we laatst samen in mijn auto bij een regionale bakker speciale koeken kopen, die hij heel lekker vindt. Omdat hij niet goed kan lopen, mocht ik de aankoop doen. Ik kreeg een biljet van 20 euro mee. Ik moest 21 euro afrekenen, maar liet het verschil maar zitten (dacht ik). Dirk bracht daar tegen in dat in een advertentie in de krant een kwantumkorting vermeld stond van 1,50 euro. Hij stond erop alsnog 0,50 euro te ontvangen. Het muntstukje borg hij vervolgens tevreden in zijn portemonnee op. Dan moet je natuurlijk even niet gaan beginnen over benzinegeld of zo…’

‘Mentor zijn is mooi, dankbaar en zinvol werk. Als een medemens het zelf niet (meer) kan, dan moet er immers iemand zijn die zijn belangen op een deskundige wijze behartigt en die hij vertrouwt. Dit geeft cliënt en mentor veel bevrediging en draagt rechtstreeks bij aan het levensgeluk van de kwetsbaren in onze samenleving.’

Ook interesse in een vrijwilligersbaan bij Stichting Mentorschap? Klik hier